MTOCRETE N-510

High rang, water reducing superplasticiser

for rheoplastic concrete

 بر اساس استاندارد                                                          ASTM C-494 Type B, C and G

BS 5075 Part 1

شرح:

MTOCRETE N-510 افزودنی مناسبی است که می توان آن را برای حفظ کارآیی و کاهش آب بتن در انواع بتن ها و دما های مختلف استفاده نمود.MTOCRETE N-510 یک محصول با عملکرد چندگانه است و می توان آن را به عنوان افزودنی کاهنده آب، حفظ کننده کارآیی بتن و تاخیر دهنده گیرش به کاربرد.

مصارف اولیه:

- بتن ریزی در هوای گرم

- افزایش کارآیی بتن

- افزایش مقاومت فشاری

- حمل های طولانی

- کاهش نفوذ پذیری

موارد کاربرد:

MTOCRETE N-510 در جا هایی که حفظ کارآیی و کسب حداکثر مقاومت مطلوب باشند به کار می رود مانند:

• بتن ریزی در هوای گرم و بتن حجیم که تاخیر کنترل شده ای در گیرش اولیه مفید باشد.

• بتن آماده که حفظ کارآیی به همراه تاخیر در گیرش در گیرش اولیه سودمند است.

• در جایی که به دلیل فشردگی آرماتور ها نیاز به بتن روان باشد.

• در سازه های زیرزمینی و روی سطحی که حداکثر نفوذپذیری و آب بندی ضروری می باشد.

امتیازات:

• کم کردن مشکلات بتن ریزی در هوای گرم با بهبود و حفظ کارآیی بتن.

• افزایش نفوذ ناپذیری و دوام بتن

• مقاومت های اولیه و نهایی زیاد

• قابلیت مصرف در بتن با مقادیر مختلف سیمان

• بهبود پرداخت سطح، پمپ پذیری و ماله کشی

• اقتصادی کردن قابل ملاحظه طرح اختلاط در نتیجه صرفه جویی در مصرف سیمان

سازگاری:

MTOCRETE N-510 با انواع سیمان ها از جمله سیمان ضد سولفات و سیمان تیپ 2 اصلاح شده سازگار است. برای مصرف با سیمان های ویژه با بخش فنی شرکت کلینیک بتن تماس حاصل فرمایید.

MTOCRETE N-510 نباید با سایر افزودنی ها مخلوط گردد. اگر افزودنی دیگر در طرح

وجود دارد به طور جداگانه به مخلوط بتن اضافه گردد.

ویژگی ها:

رنگ: قهوه ای پر رنگ

وزن مخصوص: 1.2 تا 1.21 ذگرم در سانتیمتر مکعب در 25 ذدرجه سانتیگراد

هوای وارده: 1 تا 2 در صد بسته به مقدار مصرف

مقدار کلر: کمتر از0.1 درصد

مقدار نیترات: فاقد نیترات

درجه انجماد: 2+ درجه سانتیگراد، در صورت یخ زدگی با گرم کردن و هم زدن قابل بازیافت است.

درجه استغال: غیر آتش زا

راهنمای مصرف:

MTOCRETE N-510 بایستی بعد از سنگدانه، سیمان و زمانی که مصالح مخلوط شده باشند به همراه آب تنظیم اضافه شود. همچنین می توان آن را بعد از اینکه آب و مصالح مخلوط شدند اضافه نمود.

مقدار مصرف:

مصرف معمولی بیش از 280 تا 900 میلی لیتر به ازای 100 کیلوگرم سیمان مصرفی می باشد. مقادیر بیشتر ممکن است زمانی که ترکیب خاصی از مصالح و شرایط وجود داشته باشد لازم گردد.

در هر حال توصیه می شود برای تعیین مقدار دقیق مصرف آزمایش های کارگاهی انجام گردد.

زمان گیرش:

MTOCRETE N-510 باعث تاخیر کنترل شده ای در گیرش می شود. زمان های گیرش بتن وابسته به نوع سیمان و دمای محیط می باشد.

اثرات مصرف اضافی:

مصرف بیش از اندازه MTOCRETE N-510می تواند موارد زیر را موجب شود:

• تاخیر در گیرش های اولیه و نهایی

• ازدیاد جزیی در حباب هوا

• افزایش کارآیی بتن

اگر عمل آوری صحیح انجام شود، تاثیر قابل توجهی بر مقاومت نهایی کمی بیشتر از بتن معمولی می گردد. در مقادیر مصرف خیلی زیاد و استفاده از سیمان ضد سولفات خاصیت کندگیری تشدید می گردد.

توزیع نمودن:

MTOCRETE N-510 بایستی توزیع کننده مخصوص همانند نمونه ای که توسط شرکت کلینیک بتن ایران عرضه می گردد به مخلوط اضافه شود.

انبارداری:

در محیط سرپوشیده و به دور از تابش مستقیم خورشید و گرمای زیاد نگهداری شود. عمر مفید این ماده یک سال در شرایط نگهداری فوق می باشد.

عدم رعایت شرایط انبارداری پیشنهادی موجب آسیب رسیدن به محصول و یا ظرف آن می شود. برای کسب اطلاعات در شرایط ویژه انبارداری با بخش فنی شرکت کلینیک بتن ایران تماس حاصل فرمایید.

نکات ایمنی:

MTOCRETE N-510 حاوی مواد خطرناک و آتش زا نیست. در صورت پاشیده شدن بلافاصله موضع را با آب سرد بشوید و برای آگاهی بیشتر به بروشور ایمنی محصول مراجعه فرمایید.

تاییدیه کیفیت:

تمام محصولاتی که توسط شرکت کلینیک بتن ایران عرضه می گردند مطابق با استاندارد های کیفی بین المللی می باشد.

جهت دریافت قیمت فوق روان کننده بتن MTOCRETE N-510 و سایر افزودنی های بتن ، با ما تماس بگیرید.

این نوع جدید واتر استاپ که مخصوص رفع نشت درزهای اجرائی و مقاطع قطع بتن ریزی است با استفاده از پلیمرهای لاستیکی و بنتونیت با خاصیت ارتجاعی بسیار زیاد طراحی شده است که به صورت کنترل شده ای در هنگام تماس با آب متورم می شوند و مانع عبور آب از درزهای اجرائی و درزهای سرد خواهند شد.

با استانداردهای زیر مطابقت دارد:

ASTM D792, ASTM D297, ASTM D217, ASTM D71

• خواص و اثرات:

1. شکل پذیری زیاد و نصب آسان

2. بدون نیاز به اورلپ کردن یا جوشکاری در زمان نصب

3. ایجاد واتر استاپی یکپارچه و بدون درز و فاقد گسیختگی

4. سمی نمی باشد

5. امکان اجراء بر روی سطوح بتنی ناصاف (درزهای سرد احتمالی)

6. دارای قابلیت تراکم پذیری و شکل پذیری

7. مقاومت در مقابل نم، رطوبت و خشک شدن مداوم

8. عملکرد دائمی و بدون نقص

9. امکان تأخیر بیشتر در سیستم متورم سازی

• موارد کاربرد:

1. آب بندی درزهای اجرایی سطوح افقی و عمودی

2. آب بند سطوح ناهموار یا درزهای سرد احتمالی

3. آب بندی دور لوله ها و جایگزینی فلنج های آب بند

4. نفوذ پذیر سازی درزهای اجرایی و مقاطع بتن ریزی در انواع سازه های آبی و سدها.

• خصوصیات فیزیکی و شیمیایی:

مقاومت هیدرواستاتیک بالاتر از 70 متر

وزن مخصوص: gr/cm3 57/1 مطابق استاندارد ASTM D 792

مقاومت عالی در برابر خشک شدن و مرطوب شدن مکرر

درصد ازدیاد طول: بیشتر از 450%

قابلیت انبساط: بیشتر از 300%

رنگ: مشکی

قابلیت چسبندگی بر روی بتن خشک: عالی

میزان نفوذ پذیری: 45 میلی متر مطابق با استاندارد ASTM D 217

• نحوه اجراء:

پیش از اجراء تمامی سطوح زیر کار می بایست خشک تمیز و عاری از هر گونه آلودگی و گرد و غبار، اجزاء سست، چربی و ..... گردند و واتر استاپ بنتونیتی را روی مقاطع مورد نظر با استفاده از میخ ثابت کنیم.

کافی است دو لبه به هم رسیده را محکم فشار دهید و ثابت سازید بدین ترتیب نیازی به اورلپ وجود ندارد.

توجه 1: مقطعی که محصول در آن کارگذاری شده تا پیش از بتن ریزی نباید در آب غوطه ور شود.

توجه 2: اجرای حداقل 75 میلیمتر پوشش یا کاور بتنی بر روی واتر استاپ بنتونیتی الزامی می باشد.

توجه 3: بهتر است در زمان نصب و قرار گیری واتر استاپ بنتونیتی کل مقطع خشک باشد.

• ملاحظات:

شرایط نگهداری: در محل خشک و خنک، دور از تابش مستقیم نور خورشید

مدت نگهداری: 1 سال در بسته بندی اولیه

سلامت و ایمنی: این ماده هیچ گونه اثرات سمی در طول مدت استفاده ایجاد نمی کند.

• عملکرد فنی:

گل بنتونیت موجود در محصول شامل ورقه های متعددی حاوی ذره های باردار می باشد که در تماس با آب متورم شده و مانع عبور آب یا سایر مواد از درز مورد کاربرد می شوند.

بین این ورقه ها بارهای مثبت و منفی وجود دارد و هنگام بروز نشت، مولکولهای آب به بارهای مثبت و منفی حمله نموده و خود را بین آنها قرار داده و باعث تورم این محصول می گردد.

بنتونیتهای هیدراته شده از نفوذ آب جلوگیری می کند و هرچه فشار هیدرو استاتیک افزایش می یابد، ورقه های کوچک فشردگی بیشتری یافته و تشکیل درزگیر محکم تر را می دهد بدین ترتیب یک آب بند دائمی در مقابل فشار سیال حاصل می گردد.

• نکته فنی

از دلایل اصلی نفوذپذیری بتن می توان به خلل فرج ریز میکروسکپی بین سنگدانه ها که عمدتاً ناشی از کسری فیلر می باشد و همچنین لوله های مویینی که به واسطه تبخیر آب در بتن پدیدار می کردند، اشاره نمود. لذا بهترین روش علمی و عملی برای ساخت بتن کاملا نفوذپذیر استفاده از پودر واتر پروف به عنوان یک فیلر میکرونیزه ضد آب برای پر نمودن تمام خلل فرج ریز به همراه مواد فوق روان کننده بتن جهت کاهش نسبت آب به سیمان می باشد.

 

نویسنده :دپارتمان تحقیق و توسعه کلینیک  بتن ایران.((مشاور و تولید کننده محصولات افزودنی وارائه دهنده خدمات فنی و مهندسی بتن)

یک ساختمان مدرن: تالار شهر بوستون

تکمیل فرایند ساخت 1968-عمدتا از بتن پیش ساخته

مواد تشکیل دهنده بتن

 سنگدانه‌ها در بتن تقریبا سه چهارم حجم آنرا تشکیل می‌دهند و ملات سیمان و آب یک چهارم

سیمان (Cement)

نوشتار اصلی: سیمان

  آب (Water)

 کیفیت آب در بتن از آن جهت حائز اهمیت است که ناخالصی‌های موجود در آن ممکن است در گیرش سیمان اثر گذاشته و اختلالاتی به وجود اورند. همچنین آب نامناسب ممکن است روی مقاومت بتن اثر نامطلوب گذاشته و سبب بروز لکه‌هایی در سطح بتن و حتی زنگ زدن آرماتور بشود. در اکثر اختلاط‌ها آب مناسب برای بتنآبی است که برای نوشیدن مناسب باشد. مواد جامد چنین آبی به ندرت بیش از ۲۰۰۰ قسمت در میلیون ppm خواهد بود به طور معمول کمتر از ۱۰۰۰ ppmمی‌باشد. این مقدار به ازای نسبت آب به سیمان ۰٫۵ معادل ۰٫۰۵ وزن سیمان می‌باشد. معیار قابل آشامیدن بودن آب برای اختلاط مطلق نیست و ممکن است یک آب اشامیدنی به جهت داشتن درصد بالایی از یونهای سدیم و پتاسیم که خطر واکنش قلیایی دانه‌های سنگی را به همراه دارد، برای بتن سازی مناسب نباشد. به عنوان یک قاعده کلی هر آبی که ph (درجه اسیدیته) آن بین ۶ الی ۸ بوده و طعم شوری نداشته باشد می‌تواند برای بتن مصرف شود. رنگ تیره و بو لزوما وجود مواد مضر در آب را به اثبات نمی‌رساند.

 مقدار آب مصرفی

 مقدار آب مصرفی در داخل بتن بسیار با اهمیت است. به منظور تکمیل فرایند واکنش سیمان با آب مقدار مشخصی آب مورد نیاز است. در صورتی که این مقدار کمتر از آن حد باشد قسمتی از سیمان برای واکنش آب کافی دریافت نمی‌کند و واکنش نداده باقی می‌ماند. در صورتی که بیش از مقدار مورد نیاز آب به مخلوط بتن اضافه شود پس از تکمیل واکنش، مقداری آب به صورت آزاد در داخل بتن باقی می‌ماند که پس از سخت شدن بتن باعث پوکی آن و نتیجتا کاهش مقاومت خواهد شد. به همین دلیل دقت در مصرف نکردن آب زیاد در داخل بتن به منظور حصول مقاومت بالا ضروری است.

 مقدار آب لازم برای تکمیل واکنش به صورت پارامتر نسبت آب به سیمان تعریف می‌شود. این نسبت برای سیمان پرتلند معمولی حدود ۲۵ درصد است. با این مقدار آب بتن فاقد کارایی لازم خواهد بود و معمولاً نسبت آب به سیمان مورد استفاده در کارگاههای ساختمانی بیش از این مقدار است. در تعیین نسبت اختلاط بتن پارامتری لحاظ می‌شود که مقدار رطوبت سنگدانه‌ها را نیز قبل از افزودن آب به بتن لحاظ می‌کند که در تعیین مقدار آب مورد نیاز حائز اهمیت است. این رطوبت اضافی (یا کمبود رطوبت) مقدار رطوبت مازاد(کمبود رطوبت) سنگدانه‌ها از حالت اشباع با سطح خشک SSD یا(Saturated Surface Dry)است.

عمل آوری

 با ادامه یافتن Hydration مقاومت بتن افزایش می‌یابد و این واکنش عامل افزایش مقاومت بتن یا همان گیرش سیمان است. برای عمل آوری یا ادامه یافتن فرآیندHydration باید رطوبت نسبی حداقل ۸۰ درصد باشد. در صورتی که رطوبت کمتر از این مقدار شود عمل آوری متوقف شده و درصورتی رطوبت تسبی به بالای ۸۰ درصد بازگردد فرآیند هیدراسیون یا Hydration دوباره شروع خواهد شد. به دلیل تبخیر قسمتی از آب مورد نیاز قبل از تکمیل واکنش بین آب و سیمان (که چندین روز طول می‌کشد) قسمتی از سیمان موجود در مخلوط بتن واکنش نداده باقی می‌ماند. پس از بتن ریزی باید بلافاصله توجه لازم به فرایند عمل آوری معطوف گردد. عمل آوری عبارت است از حفظ رطوبت بتن تا زمانی که واکنش بین سیمان و آب تکمیل شود. این عمل می‌تواند به وسیله عایقکاری موقت، پاشش آب یا تولید بخار صورت گیرد. از دیدگاه عملی، حفظ رطوبت بتن برای ۷ روز توصیه می‌شود. در شرایطی که این کار ممکن نباشد حداقل زمان عمل آوری بتن نباید کمتر از ۲ روز باشد.

سنگدانه‌ها (Aggregates)

 سنگدانه‌ها در بتن تقریبا سه چهارم حجم آنرا تشکیل می‌دهند از اینرو کیفیت آنها از اهمیت خاصی برخوردار است. در حقیقت خواص فیزیکی، حرارتی و پاره‌ای از اوقات شیمیایی آنها در عملکرد بتن تاثیر می‌گذارد. دانه‌های سنگی طبیعی معمولاً بوسیله هوازدگی و فرسایش و یا به طور مصنوعی باخرد کردن سنگ‌های مادر تشکیل می‌شوند.

 اندازه دانه‌های سنگی

 بتن عموما از سنگدانه‌هایی به اندازه‌های مختلف که حداکثر قطرآن بین ۱۰ میلیمتر و۵۰ میلیمتر می‌باشد ساخته می‌شود. به طور متوسط از سنگدانه‌هایی با قطر ۲۰ میلیمتر استفاده می‌شود. توزیع اندازه ذرات به نام «دانه بندی سنگدانه» مرسوم است. به طور کلی دانه‌های با قطر بیشتر از چهار یا پنج میلیمتر به نام شن و کوچکتر از آن به نام ماسه نامگذاری شده‌اند که این حد فاصل توسط الک 4.75 میلیمتری یا نمره چهار مشخص می‌گردد. حد پایین ماسه عموما ۰٫۰۷ میلیمتر یا کمی کمتر می‌باشد. مواد با قطر بین ۰٫۰۶ میلیمتر و ۰٫۰۲ میلیمتر به نام لای(سیلت)و مواد ریزتر رس نامگذاری شده‌اند. گل ماده نرمی است که شامل مقادیر نسبتا مساوی ماسه و لای و رس می‌باشد.

 کانیهای مهم

 کانیهای مهم و متداول سنگدانه‌ها در زمینه استفاده در بتن عبارتند از: کانی‌هایسیلیسی (کوارتز، اوپال، کلسه دون، تریمیت، کریستوبالیت) فلدسپاتها، کانیهای میکا، کانیهای کربناتی، کانیهای سولفاتی، کانیهای سولفور آهن، کانیهای فرومنیزیم، کانیهای اکسیدآهن، زئولیت‌ها و کانیهای رس.

طبقه بندی براساس شکل ظاهری

     در استاندارد ASTM سنگها از لحاظ شکل ظاهری به پنج گروه تقسیم شده‌اند:کاملا گردگوشه، گردگوشه، نسبتا گردگوشه، نسبتا تیزگوشه و تیزگوشه.

    در استاندارد BS این نامگذاری به صورت:گردگوشه، بی شکل-بی نظم، پولکی، تیزگوشه، طویل، پولکی طویل می‌باشد.

  افزودنی‌ها (Admixtures)

 معمولا به جای استفاده از یک سیمان بخصوص، این امکان وجود دارد که بعضی از خواص سیمانهای معمولی مورد استفاده را به وسیله ترکیب کردن ان با یک افزودنی تغییر داد. قابل توجه اینکه نباید عبارات "مواد ترکیبی" و "مواد افزودنی" با معانی مترادف به کار روند، زیرا مواد ترکیبی موادی هستند که در مرحله تولید به سیمان اضافه می‌شوند در حالی که مواد افزودنی در مرحله مخلوط کردن به بتن اضافه می‌شوند. افزودنی‌های شیمیایی بتن اساسا عبارتند از:تقلیل دهنده‌های آب بتن،کندگیر کننده‌ها و تسریع کننده‌های بتن گیرش که در ایین نامه ASTM به ترتیب تحت عنوان‌های تیپ‌های C،B،A طبقه بندی شده‌اند. دسته بندی افزودنی‌ها در استانداردBS نیز مشابه می‌باشد. در ضمن افزودنی‌های بتن دیگری نیز وجود دارند که هدف اصلی از کاربرد آنها محافظت بتن از اثرات زیان آور یخ زدگی و ذوب یخ است.

 تسریع کننده‌ها

 افزودنی‌هایی بتن هستند که سخت شدگی بتن را تسریع می‌کنند و مقاومت اولیه بتن را بالا می‌برند. چند نمونه از تسریع کننده‌ها عبارتند از: کربنات سدیم، کلرورآلومینیوم، کربنات پتاسیم، فلوئورور سدیم، آلومینات سدیم، نمک‌های آهن و کلرور کلسیم.

 کندگیر کننده‌ها

 افزودنی‌های بتن هستند که زمان گیرش بتن را به تاخیر می‌اندازند. این مواد در هوای خیلی گرم که زمان گیرش معمولی بتن کوتاه می‌شود و همچنین برای جلوگیری از ایجاد ترک‌های بتن ناشی از گیرش در بتن ریزی‌های متوالی مفید می‌باشند. به عنوان چند نمونه از کندگیر کننده‌های بتن می‌توان از شکر، مشتقات هیدروکربنی، نمک‌های محلول روی و براتهای محلول نام برد.[۱۱]. به عنوان مثال اگر با یک کنترل دقیق ۰٫۰۵ وزن سیمان شکر به بتن اضافه کنیم، حدود چهار ساعت گیرش آنرا به تاخیر می‌اندازد. مصرف ۰٫۲ تا یک درصد وزن سیمان از گیرش سیمان جلوگیری به عمل می‌اورد.

 تقلیل دهنده‌های آب(روان کننده‌ بتن )

 این افزودنی‌ها به سه منظور به کار می‌روند:

     ۱-رسیدن به مقاومتی بالاتر به وسیله کاهش نسبت آب به سیمان

    ۲-رسیدن به کارایی مشخص با کاهش مقدار سیمان مصرفی و نتیجتا کاهش حرارت هیدراتاسیون در توده بتن.

    ۳-سادگی بتن ریزی به وسیله افزایش کارایی در قالبهایی با آرماتور انبوه و موقعیت‌های غیرقابل دسترسی

 برای مشاهده تقلیل دهنده‌های آب ها با توضیحات و نمودار‌های کارایی و با جزئیات کامل اینجا را مشاهده فرمایید.

 افزودنی‌های تقلیل دهنده آب تحت عنوان تیپ A دسته بندی می‌شوند؛ لیکن اگر افزودنی‌ها همزمان با کاهش نیاز به آب باعث تاخیر در گیرش نیز بشوند تحت عنوان تیپ D طبقه بندی می‌شوند. اگر این روان کننده های بتن باعث تسریع در گیرش شوند تیپ E نامیده می‌شوند.

 فوق روان کننده‌ها

 این مواد از قویترین انواع تقلیل دهنده‌های آب هستند که در آمریکا به عنوان روان کننده قوی و درASTM به عنوان تیپ F نام گذاری شده‌اند. افزودنی‌هایی نیز هستند که در ضمن تقلیل شدید آب باعث مقداری تاخیر در گیرش نیز می‌شوند و به عنوان تیپ G طبقه بندی شده‌اند. دو نمونه از روان کننده‌های قوی: ملامین فرمالدئید سولفاته شده تغلیظ شده و یا [[نفتالین فرمالدئید سولفاته شده تغلیظ شده]] می‌باشند. اساسا استفاده از اسیدهای سولفاته شده باعث تسریع عمل پراکنش می‌شود. چون در سطح ذرات سیمان جذب شده و به آنها بار منفی می‌دهند واین باعث دفع ذرات از یکدیگر می‌شود. این فرایند کارایی را در یک نسبت آب به سیمان مشخص افزایش می‌دهد.

/دپارتمان تحقیق و توسعه کلینیک فنی و تخصصی بتن ایران.(( مشاور و تولید کننده محصولات افزودنی بتن و ارائه دهنده خدمات مهندسی بتن))